Στόχος μου είναι να εξελίξω την ιστορία των προγόνων μας και να κάνω γνωστό το Ελληνικό κόσμημα και εκτός Ελλάδος

Ο Βασίλης Καψάσκης είναι μόλις 28 χρονών, αυτό όμως δεν τον έχει εμποδίσει από το να δέχεται ήδη συγχαρητήριες επιστολές από επωνύμους όπως η Natalie Cole
Γνήσιο παιδί της αργυροχρυσοχοΐας, μιας και άρχισε από πολύ μικρή ηλικία να ασχολείται με την οικογενειακή τους επιχείρηση, έχει ανοίξει τα φτερά του προς τις αγορές του εξωτερικού με κύριο χαρακτηριστικό την ωριμότητα και τη σύνεση

Συνέντευξη στο Τάσο Σπανούδη

JT: Βασίλη είσαι γόνος μιας καταξιωμένης οικογένειας της ελληνικής αργυροχρυσοχοΐας, τι είναι αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς και εσύ με το συγκεκριμένο επάγγελμα;

Σας ευχαριστώ κατ αρχήν για την πρόσκληση και για τα καλά σας λόγια. Σίγουρα οι γονείς μου με ώθησαν στο χώρο της αργυροχρυσοχοΐας χωρίς να το θέλουν όμως. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι μέσα στο εργαστήριο που διέθεταν και συνεχίζουμε με πολύ κόπο και αγώνα. Δεν θα μπορούσα πιστεύω να ασχοληθώ με κάτι άλλο από την αργυροχρυσοχοΐα. Είναι τρόπος ζωής. Από μικρός έβλεπα τους τεχνίτες πως κατασκεύαζαν τα κοσμήματα και μπήκε το μικρόβιο της τέχνης και της δημιουργίας μέσα μου.            

JT: Από όσο γνωρίζω έχεις αποφοιτήσει από τη σχολή της αργυροχρυσοχοΐας και έχεις κερδίσει και κάποιες υποτροφίες, διαφώτισε μας σχετικά και εάν υπάρχει κάτι άλλο που θα έπρεπε να γνωρίζουμε;

Σωστά έχω αποφοιτήσει από την σχολή Αργυροχρυσοχοΐας και μάλιστα τις δυο τελευταίες χρονιές με χρηματικές υποτροφίες στο τέλος της χρονιάς. Παλαιοτέρα όσοι λάμβαναν υποτροφίες πήγαιναν σε αντίστοιχες σχολές αργυροχρυσοχοΐας στο εξωτερικό, όπως στη Πορτογαλία. Μακάρι να το είχα προλάβει και εγώ, πιστεύω θα με είχε βοηθήσει πολύ αυτό. Το έργο που είχα κάνει στη σχολή μου, στο τελευταίο έτος είχε φωτογραφηθεί και είχε μπει αφίσα στο περίπτερο της εκθέσεως  Χρυσός-Ασήμι που λάμβανε μέρος η σχολή. 

      

JT: Οι συλλογές σου έχουν σαν βάση τη βυζαντινή τέχνη, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα σου με μια δική σου ξεχωριστή πινελιά, μίλησε μας για τα σχέδια σου καθώς και για τα υλικά που χρησιμοποιείς;

Το εργαστήριο μας έχει σαν βάση την ελληνική και βυζαντινή τέχνη από τότε που το θυμάμαι. Εγώ αυτό που προσπαθώ να δώσω και  πιστεύω πως έχω πετύχει, είναι να τα προσαρμόσω στις σύγχρονες απαιτήσεις της εποχής μας. Έχω δώσει μια πιο σύγχρονη και μοντέρνα νότα. Στόχος μου είναι να εξελίξω την ιστορία των προγόνων μας και να κάνω γνωστό το Ελληνικό κόσμημα και εκτός Ελλάδος. Το κύριο υλικό που χρησιμοποιώ είναι το ασήμι και το εμπλουτίζω με πολύτιμες, ημι-πολύτιμες, zircon, Swarovski πέτρες καθώς και σμάλτο.            

JT: Τα σχέδια σου έχουν ήδη τη δική τους θέση στο διεθνές “jet set”, φορώντας τα αρκετοί επώνυμοι, βλέπω επίσης και μια χειρόγραφη απάντηση από την Natalie Cole, πως ξεκίνησε όλο αυτό;

Η αρχή με τους επώνυμους που φοράνε το κοσμήματα μας έγινε το 2010 όταν οι Aerosmith είχαν έρθει στην Ελλάδα για μια συναυλία και σε μια βόλτα τους στο μοναστηράκι αγόρασαν τα κοσμήματα μας. Από τότε γεννήθηκε η ιδέα και είπαμε ότι το προϊόν αυτό πρέπει να γίνει επώνυμο. Έτσι και ξεκινήσαμε. Το 2012 λάβαμε μέρος σε ένα φιλανθρωπικό gala στη Νέα Υόρκη όπου πολλοί επώνυμοι και μοντέλα φόρεσαν τα κοσμήματα μας. Η Natalie Cole εκείνη την περίοδο είδε τα κοσμήματα μας από κάποιο γνωστό και της άρεσαν πάρα πολύ. Φωτογραφήθηκε με αυτά και της  σχεδιάσαμε ένα σταυρό ειδικά γι αυτήν. Ο οποίος μετά το θάνατο της πριν το τέλος του 2015 ονομάστηκε ως φόρος τιμής, Natalie Cole.         

JT: Σαν επιχείρηση δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην προβολή και στο μάρκετινγκ, το όνομα “DIMITRIOS EXCLUSIVE” έχει ήδη καταξιωθεί, πόσο σημαντικό κεφάλαιο θεωρείς ότι είναι αυτό για την εξέλιξη σας;

Είναι πλέον από τα βασικότερα κεφάλαια το μάρκετινγκ και η δημιουργία ενός ισχυρού brand name στις μέρες μας. Δεν φτάνει να έχεις ωραία και εμπορικά προϊόντα, πρέπει να έχεις και το όνομα για να έχεις μέλλον καθώς και τις πώλησης που επιθυμείς. Βλέπουμε ότι τα περισσότερα καινούργια καταστήματα που ανοίγουν είναι franchise και αυτό κάτι σημαίνει. Πρέπει και εμείς να κινούμαστε σύμφωνα με τις εποχές που ζούμε και να προσαρμοζόμαστε ανάλογα. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε.  Γι αυτό άλλωστε τα προϊόντα μας συνοδεύονται με την συσκευασία τους. 

         

JT: Πότε ήταν η πρώτη σας συμμετοχή σε διεθνής εκθέσεις και ποια η γνώμη σου για το εξωτερικό; μπορεί μια ελληνική επιχείρηση να σταθεί ισάξια δίπλα σε άλλες, και τι θα μπορούσε να προσδοκά;

Η πρώτη μας συμμετοχή σε έκθεση του εξωτερικού ήταν το 2006 στο Μιλάνο. Από τότε βέβαια έχουν αλλάξει πολλά. Άλλες εποχές προ οικονομικής κρίσης. Το εξωτερικό πλέον είναι μια πολύ καλή λύση αλλά δεν είναι εύκολη. Κάποτε η Ελλάδα μας αρκούσε και ήμασταν ικανοποιημένοι. Θέλει μεγάλη προσπάθεια ώστε να μπορέσεις να κατοχυρωθείς στο εξωτερικό. Δεν είναι πλέον πάμε να πάρουμε μέρος σε μια έκθεση στο εξωτερικό αυτό δεν φτάνει. Θέλει όλο το πακέτο πρέπει να κάνεις έρευνα αγοράς, τι επισκεψημότητα έχει, ταιριάζει το είδος κοσμήματος στην κουλτούρα τους; Σε ποιο σημείο της έκθεσης θα πάρω μέρος; Θέλει οργάνωση ώστε να πετύχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και να υπολογίζουμε ότι πλέον αν πεις ότι παίρνεις μέρος σε μια έκθεση πρέπει κάθε χρόνο να κτίζεις, με την άποψη ότι δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη να δημιουργήσεις το πελατολόγιο που θέλεις. Θέλει υπομονή.
Πιστεύω το ελληνικό κόσμημα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το εξωτερικό. Έχουμε στην Ελλάδα φοβερά εργαστήρια με πολύ ωραία σχέδια και ανταγωνιστικές τιμές. Άλλωστε με τόσα χρόνια ιστορίας κοσμήματος δεν επιτρέπεται να μην έχουμε ωραία σχέδια, το κόσμημα είναι στο DNA μας από τους αρχαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους. Στους τομείς που πιστεύω υστερούμε, είναι η οργάνωση ενός εργαστηρίου και το μάρκετινγκ, άμα διορθώσουμε αυτά πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει πολύ μέλλον στο χώρο της αργυροχρυσοχοΐας.

JT: Θα μπορούσες να μας αποκαλύψεις τις επόμενες σου επιχειρηματικές κινήσεις και σε ποια “μέτωπα” δίνεις ιδιαίτερο βάρος;

Όπως είπα και προηγουμένως το βάρος μας θέλουμε να το ρίξουμε στο μάρκετινγκ και την διαφήμιση. Το όνομα μας DIMITRIOS EXCLUSIVE που ήδη έχει αρχίσει και γίνεται γνωστό και στην αγορά του εξωτερικού.  Θέλουμε επίσης να ανοίξουμε σε συνεργασία με τους πελάτες μας,  καταστήματα  DIMITRIOS EXCLUSIVE τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Αυτή πιστεύω είναι και η καλύτερη διαφήμιση για το προϊόν.       

JT: Παρόλο τη νεαρή σου ηλικία (και το λέω με θαυμασμό) βρίσκεσαι στο κλάδο σε μια περίοδο που βιώνει μια από τις πιο ισχυρές οικονομικές της κρίσης, πως πιστεύεις ότι μπορεί μια επιχείρηση καταρχήν να επιβιώσει σε αυτή και κατά δεύτερον να εξελιχθεί;

Κακά τα ψέματα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα και αβέβαιο το μέλλον με τόσα που γίνονται γύρω μας. Θέλει πολύ προσωπική εργασία για να επιβιώσεις σήμερα, πρέπει να ξέρεις να κάνεις τα πάντα και να αφιερώνεις πολύ χρόνο στη δουλειά σου. Δεν πρέπει στιγμή να επαναπαύεσαι για να καταφέρεις να εξελίξεις το προϊόν σου. Θέλει διαρκώς να ψάχνεις το καινούργιο το κάτι διαφορετικό.  

JT: Σε ότι αφορά την εγχώρια αγορά, όπου επίτρεψε μου να τη χωρίσω στα δύο, την τουριστική και την ελληνική, βιώνοντας η καθεμία διαφορετικές προκλήσεις, τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να γίνει είτε από τα ίδια τα καταστήματα είτε από την πολιτεία, έτσι ώστε να αρχίσουν να βιώνουν καλύτερες ημέρες;

Κάποτε όπως είπα και πριν μόνο με τις πωλήσεις στην Ελλάδα ήσουν ικανοποιημένος, καθώς από τον Απρίλιο ξεκινούσε η τουριστική σεζόν και τέλειωνε τον Οκτώβριο και από Νοέμβριο μέχρι Μάρτιο είχες την ελληνική αγορά.  Τώρα πλέον έχεις μόνο τη τουριστική, γι αυτό έχει γίνει στροφή προς το εξωτερικό όλον τον ελληνικών επιχειρήσεων. Με την φορολογία στα ύψη δεν μένει στον Έλληνα να ξοδέψει κάτι άλλο εκτός από τις βασικές ανάγκες επιβιώσεις. Πιστεύω  η μόνη λύση   είναι να χαμηλώσουν την φορολογία γιατί θα κλείσουν κι άλλα καταστήματα. Οι καταστηματάρχες ότι ήταν να κάνουν το έχουν κάνει και με το παραπάνω.   

      

JT: Κλείνοντας είμαι σίγουρος ότι θα διαβάσουν τη συνέντευξη μας αρκετοί νέοι, γόνοι και αυτοί οικογενειών της αργυροχρυσοχοΐας, τι θα ήθελες να πεις σε αυτά τα νέα παιδιά.

Να έχουν υπομονή, επίμονη να προσπαθούν να δημιουργούν καινούργια πράγματα, καινούργια σχέδια, κάτι το διαφορετικό, να φέρνουν καινούργιες ιδέες στο χώρο,  να έχουν τη δικοί τους ταυτότητα. Να είναι πρωτοπόροι. Έχει παρατηρηθεί κατά γενική ομολογία ότι σε πολλά ελληνικά εργαστήρια, η διαδοχή κατάσταση πατάει πάνω σε πεπατημένες οδούς, χωρίς να παρουσιάζει εξέλιξη. Καλό είναι να ανοίξουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες για να μπορέσουν να κρατηθούν στο χώρο. Αλλά όλα αυτά θέλουν πολλές ώρες εργασίας και σκέψεις.        
Εγώ βέβαια είχα και την υποστήριξη τον γονιών μου, χωρίς αυτούς δεν θα είχα φτάσει στο επίπεδο που είμαι τώρα.