«Μετά από συγκριτική μελέτη ευρωπαϊκών συστημάτων τεχνικής εκπαίδευσης, μελέτη αναγκών της εγχώριας αγοράς εργασίας και ανάπτυξη περιγραμμάτων επαγγελμάτων εξήχθη το συμπέρασμα ότι τα επαγγέλματα υγείας, καθώς και επαγγέλματα της Αργυροχρυσοχοΐας, δεν υπάρχει σκοπιμότητα να παρέχονται από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση». Αυτά έλεγε nonpaperτου υπουργείου Παιδείας λίγες ημέρες προτού ανακοινωθεί από τον ίδιο τον υπουργό η κατάργηση μιας σειράς ειδικοτήτων που επί χρόνια αποτελούσαν μορφωτικό αντικείμενο των Επαγγελματικών Λυκείων της χώρας, όπως αυτό του αργυροχρυσοχόου, η απόλυση 2500 περίπου εκπαιδευτικών και η αφαίρεση της δυνατότητας δωρεάν πρόσβασης πολλών παιδιών από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα σε μια τέχνη, που παρά τις δυσκολίες της κρίσης, αποτελούσε εφόδιο για μια επαγγελματική προοπτική.

Βέβαια, σε μια χώρα που βαδίζει στα τυφλά, με μόνη «πυξίδα» τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, πολλά αυτονόητα πράγματα πλέον χάνουν το νόημά τους. Το επάγγελμα του αργυροχρυσοχόου έχει δεχθεί απανωτά πλήγματα λόγω της δραματικής χειροτέρευσης της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, πλέον αντί για κοσμηματοπωλεία οι γειτονιές έχουν γεμίσει ενεχυροδανειστήρια και μια τέχνη του κοσμηματοποιού που στη χώρα μας έχει παράδοση 5000 ετών τουλάχιστον οδεύει με βαριά βήματα προς το μέλλον.

Ο εκδότης

Τάσος Σπανούδης

Τεύχος 4