Ανήκω στην κατηγορία των Ελλήνων που πιστεύουν ότι θα μπορούσαμε - ή και θα έπρεπε - όλοι να ασχολούμαστε με τη βιομηχανία του τουρισμού.

Όπως έχω ξανά γράψει, έχουμε την τύχη να μένουμε σε μια ευλογημένη χώρα, περιτριγυρισμένη από μοναδικές παραλίες, καταγάλανο ουρανό και με απίστευτους τουριστικούς προορισμούς γεμάτους ομορφιά. Αισθάνομαι όμως ότι η πολύ εύθραυστη ουσία, η φιλοξενία μας, μπορεί να αλλοιωθεί αν δεν είμαστε αρκετά προσεκτικοί.

Η φιλοξενία η οποία προέρχεται από το ρήμα φιλώ(αγαπώ) και ξένος, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα, η οποία υπήρξε άλλη μια σημαντική πτυχή του ελληνισμού και «δίδαξε» τον κόσμο πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στους ξένους. Βασίζεται στις πολύ απλές αρχές, ότι πρέπει να προσφέρεται σε όλους, ανεξαρτήτως από την οικονομική ή την κοινωνική θέση τους και να αντιμετωπίζονται όλοι με τον ίδιο σεβασμό.

Πουθενά δεν υπάρχουν οι έννοιες της εκμετάλλευσης ή της αισχροκέρδειας ή της αρπαχτής, έννοιες που προφανώς δεν ισχύουν για το σύνολο των ανθρώπων που εργάζονται στον τουρισμό, όμως δυστυχώς αυτά τα λίγα δείγματα που υπάρχουν βλάπτουν υπερβολικά την συνολική μας εικόνα.

Η ακρίβεια, η οποία είναι πλέον παρούσα σχεδόν στα πάντα, είναι σε θέση να κάνει τους τουρίστες να επιλέξουν άλλους προορισμούς για τον λιγοστό χρόνο που διαθέτουν - η πλειοψηφία τουλάχιστον - μέσα στη χρονιά για τις διακοπές τους και την ξεκούραση τους.

Και προφανώς, θέλουμε και χρειαζόμαστε τα ακριβά καταλύματα και τους ακριβούς προορισμούς, όμως από μόνα τους αυτά δεν είναι σε θέση να χτίσουν το brand της Ελλάδας.
Η προσέγγιση «ποιοτικού» επισκέπτη, απαιτεί να γίνουμε πρώτα εμείς ποιοτικοί οικοδεσπότες!

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης