Αφιέρωμα στο χειροποίητο κόσμημα
Ιστορίες - υφαντά αγάπης
Σε αυτό το τεύχος του Jewel Time, το αφιέρωμα στα χειροποίητα κοσμήματα πλαισιώνουν τρεις καταξιωμένες σχεδιάστριες που μας αποκάλυψαν τα μυστικά της επιτυχίας τους καθώς και όλα τα στοιχεία που τις κρατούν ακόμη «ερωτευμένες» με τη δουλειά τους. Παρέα ξετυλίξαμε το νήμα που υφαίνει τις προσωπικές τους ιστορίες και το αφήνουμε εδώ μπροστά σας, για να το πιάσετε και, αν σας αρέσει, να δώσετε στη διαδρομή του λίγο άπειρο από τη δική σας.
της Κατερίνας Σπανούδη
Ελένη Ναλμπάντη
Η Ελένη Ναλμπάντη είναι μία αυτοδημιούργητη σχεδιάστρια κοσμημάτων με καταβολές στην Ακριτική Ελλάδα, όπου και διατηρεί την έδρα της. Έχει δύο δικά της καταστήματα στα δύο σημαντικά άκρα της Βορείου Ελλάδας, την Ορεστιάδα και την Αλεξανδρούπολη, ενώ διαθέτει και e-shop.
Η Ελένη ξεκίνησε να ασχολείται με τα κοσμήματα από τα εφηβικά της χρόνια, μετά από την επιρροή μιας φίλης της που πειραματιζόταν με πολυμερικό πηλό και κάπως έτσι ένα παιχνίδι έφτασε να γίνει η ζωή της. Σπούδασε στην κρατική σχολή αργυροχρυσοχοΐας και έκανε σχέδιο κοσμήματος στο Southeastern, ενώ αργότερα πήγε στη Γαλλία για να σπουδάσει γεμμολογία, όπου και εξειδικεύτηκε στις πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες και ιδιαίτερα στα μαργαριτάρια.
Έτσι, παίρνοντας το ευρωπαϊκό πτυχίο γεμμολογίας, και χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει την κατασκευή των δικών της κοσμημάτων, ξεκίνησε σιγά σιγά να χτίζει τη δική της επιχείρηση, η οποία μετρά πλέον τριάντα χρόνια στον κλάδο.
Αυτό που τη γοητεύει περισσότερο στα κοσμήματα υψηλής αξίας είναι η δυνατότητα να αφήνει κανείς το στίγμα του διαχρονικά. Τα κοσμήματα της αφηγούνται χρυσές και ασημένιες ιστορίες, με φράσεις από πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες ή βότσαλα και ξύλα από τον τόπο της, και είναι κάτι περισσότερο από όμορφα κομμάτια. Είναι για την ίδια μία παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, κόντρα στο φύσημα του χρόνου.
Η Ελένη αγαπά πολύ τα μονογράμματα, καθώς πιστεύει ότι σε έναν απρόσωπο κόσμο χρειαζόμαστε περισσότερη από τη μοναδική παρουσία του καθενός, και ταυτόχρονα της αρέσει πολύ να χρησιμοποιεί φυσικά υλικά από τον τόπο που νιώθει ότι κουβαλά τόσο τη δική της ιστορία όσο και της οικογένειάς της.
Έχει κατασκευάσει μοναδικά μανικετόκουμπα με τα μονογράμματα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ως δώρο προς το πρόσωπό του, ενώ το 2024 δύο ξεχωριστά κομμάτια της από φυσικά υλικά επιλέχθηκαν από την UNESCO για τη διεθνή έκθεση εικαστικών τεχνών με τίτλο: «Εικαστικά σύνολα», που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών στην Πλάκα.
Ακόμα, μας είπε ότι εμπνέεται από οτιδήποτε μπορεί να συναντήσει ενώ μας εκμυστηρεύτηκε πως οι ιδέες αν και δεν της έρχονται πολύ συχνά, εμφανίζονται απότομα, και συνήθως στον ύπνο της!
Για εκείνη δε μετράει τίποτα περισσότερο από το να αγαπάει κανείς αυτό που κάνει, ενώ στόχος και όραμά της είναι να μπορεί να μοιράζεται με κάθε τρόπο, όσα της έχει χαρίσει η εμπειρία και να μεταδίδει τη γνώση αλλά και «τα μυστικά» που ανακάλυψε μέσω της δικής της πορείας, σε όσους μοιράζονται το ίδιο πάθος με εκείνη.
Δώρα Χαραλαμπάκη
Η Δώρα Χαραλαμπάκη όντας καλλιτεχνική φύση από παιδί, έχει ασχοληθεί με πολλές μορφές τέχνης και μόνο τα τελευταία χρόνια της καριέρας της επικεντρώνεται στο σχεδιασμό και την κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων, στο εργαστήριό της στην Κηφισιά.
Γνώριζε από πάντα πως αυτό που θα κάνει στη ζωή της θα έχει σχέση με την τέχνη, όμως ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα κατέληγε στα κοσμήματα. Σπούδασε εικαστικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό και για πολλά χρόνια είχε δική της γκαλερί, μέχρι που κάποια στιγμή ένιωσε έντονη την ανάγκη να στραφεί περισσότερο στη γλυπτική. Έτσι, άρχισε να ασχολείται με την κεραμική, μέσα από την οποία προέκυψε η ιδέα της για κεραμικά κοσμήματα, και λάτρεψε τις δυνατότητες που εμφανίστηκαν μπροστά της.
Στην τέχνη του κοσμήματος περισσότερο από όλα τη γοητεύει πως «μέσα σε μια πολύ μικρή κλίμακα μπορείς να δημιουργήσεις ένα εκφραστικό αντικείμενο που ταξιδεύει χωρίς εσένα» κι έτσι, οραματίζεται αυτά τα έργα της προσωπικής της έκφρασης να ταξιδέψουν σε όσα περισσότερα σώματα μπορούν, όσο μακρύτερα από εκείνη γίνεται!
Ακόμη, εξισώνει την τέχνη της με τον τρόπο της να υπάρχει, καθώς δηλώνει πως χωρίς εκείνη δε θα μπορούσε να ζήσει, και αντλεί έμπνευση από το διάβασμα και την έρευνα των θεμάτων που της κινούν το ενδιαφέρον.
Της αρέσει να πηγαίνει σε μουσεία, να παρατηρεί τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω της, να διαβάζει και να αποκτά καινούργιες γνώσεις για τα χρώματα, τα σχήματα και την ιστορία διάφορων έργων τέχνης, και από όλα αυτά να δημιουργεί τις συλλογές της από κεραμικά αλλά και μεταλλικά κοσμήματα.
Η Δώρα αγαπά την καλή αισθητική και δηλώνει πως για εκείνη «η αισθητική είναι η καινούργια ηθική. Πρέπει να καλλιεργείται και πρέπει να υπάρχει στον τρόπο που οδηγούμε, που περπατάμε, που εκφραζόμαστε.» καθώς ό, τι κάνουμε δηλώνει τελικά κάτι για το ποιοι είμαστε, και η αισθητική με την έννοια της ευγένειας είναι κάτι που, σύμφωνα με τη Δώρα, οφείλουμε σε αυτόν τον πλανήτη.
Εξάλλου, αυτό που η ίδια έχει καταφέρει μέσα από πολλή δουλειά, επιμονή αλλά και αγάπη για το αντικείμενο της είναι να προάγει την ομορφιά, να επενδύει σε αυτή και να μυεί όσους ανθρώπους τη γνωρίζουν να κάνουν το ίδιο. Γιατί, όπως μας είπε, «η ομορφιά είναι πολύ ωραίο πράγμα».
Όπως λέει και η ίδια: «Να μη φοβάσαι να κάνεις αυτό που θέλεις, να συνεχίζεις να προσπαθείς ακόμα και όταν πέσεις. Να ξανασηκωθείς μέχρι να τα καταφέρεις. Παντού δεν ισχύει αυτό ούτως ή άλλως;»
Ζωή Καμπούρη
Η Ζωή Καμπούρη είναι σχεδιάστρια και κατασκευάστρια κοσμημάτων, και διατηρεί το εργαστήριό της στο Χολαργό, ως το χώρο που αποκτούν πνοή οι ιδέες της μέσα σε χρυσά και ασημένια κοσμήματα με πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες.
Η Ζωή, μικρή ήταν από τα παιδιά που λάτρευαν τις κατασκευές και τις χειροτεχνίες και μεγαλώνοντας, κράτησε ανεξίτηλη αυτή την αγάπη και συνέχισε να την εξελίσσει μέχρι που ανακάλυψε τα κοσμήματα.
Τελειώνοντας το σχολείο φοίτησε σε σχολή κατασκευής και σχεδιασμού χειροποίητου κοσμήματος, και εφοδιάστηκε με όλες τις απαραίτητες γνώσεις που θα την ωθούσαν να ανοίξει τα δικά της φτερά.
Έτσι, στα 25 της χρόνια ξεκίνησε το δικό της εργαστήριο ενώ παράλληλα ασχολούταν με τη διδασκαλία της τέχνης του κοσμήματος.
Σήμερα, η Ζωή έχει αφιερωθεί στην κατασκευή κοσμημάτων και δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της διαφορετικά, αφού αυτός ο τρόπος να υλοποιεί τις εικόνες και τις ιδέες του μυαλού της, είναι εφάμιλλος με την ίδια της την ύπαρξη.
Λατρεύει τη διαδρομή που διασχίζει κανείς από την ιδέα στην κατασκευή της και επικεντρώνεται πάντα στο να φτιάχνει κοσμήματα που αγκαλιάζουν το ανδρικό ή το γυναικείο σώμα, με τρόπο που να θυμίζουν περισσότερο προέκτασή του παρά κάτι ξένο. Ταυτόχρονα, όπως και η ίδια δηλώνει, την ενδιαφέρει τα κοσμήματά της να είναι αφενός πρακτικά, ώστε να μπορεί κανείς να τα φοράει σε κάθε περίσταση, και αφετέρου ποιοτικά, ώστε να αντέχουν το πέρασμα του χρόνου και να περιδιαβαίνουν από γενιά σε γενιά, το ίδιο άθικτα κι εντυπωσιακά.
Ακόμα, μας είπε πως για εκείνη η έμπνευση έρχεται από την ίδια την καθημερινότητα και τους ανθρώπους, και πως οτιδήποτε αντικρίζει μπορεί εν δυνάμει να της ξυπνήσει μία ιδέα ή μια εικόνα που δεν είχε σκεφτεί ποτέ.
Έχει αναπτύξει πολλές συνεργασίες με την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ για εκείνη το συστατικό επιτυχίας σε αυτό το επάγγελμα είναι αδιαμφισβήτητα το πάθος και η αγάπη για το σχέδιο και την κατασκευή, αλλά και μια βαθύτερη ανάγκη να τελειοποιεί κανείς τα πράγματα γύρω του. Έτσι, αναφερόμενη σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τα χειροποίητα κοσμήματα, δήλωσε: «Το κόσμημα, ως ένα είδος πολυτελείας, αυτό που κάνει είναι να τελειοποιεί την εικόνα ενός ανθρώπου. Επομένως, (χρειάζεται) να του αρέσει να τελειοποιεί μια εικόνα. Να του αρέσει να τελειοποιεί τους ανθρώπους γύρω του.»
Όραμα της Ζωής είναι η υπογραφή της να είναι αναγνωρίσιμη από την ίδια της την τέχνη, και τα κοσμήματά της αυθύπαρκτα να αγκαλιάζουν όσα περισσότερα σώματα μπορούν. Γιατί ίσως τελικά, τα σώματα και τα κοσμήματα μόνο μαζί μπορούν να μας οδηγήσουν στην τελειότητα.