Image
Image

Η ασφάλεια των κοσμηματοπωλείων και η κρατική μέριμνα είναι πλέον επιτακτική

Δυστυχώς καθημερινά πλέον φθάνουν δυσάρεστα νέα στο γραφείο μου για κλοπές και ληστείες καταστημάτων και εμπόρων του κλάδου, με αποτέλεσμα να χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής.
Τα αστυνομικά δελτία είναι γεμάτα από αναφορές για μικρά ή και για μεγάλα εγκλήματα στο χώρο της αργυροχρυσοχοΐας. Ελάχιστα είναι αυτά που αποκτούν βήμα από τα μεγάλα ιδιωτικά ειδησεογραφικά κανάλια. Και όταν τους δίνεται αυτή η ευκαιρία θα πρέπει να είμαστε αρκετά προσεκτικοί και σκεπτικοί, διότι παρόλο που το κάθε “αρνητικό πουλάει πιο πολύ από το θετικό”, όταν μιλάμε για ανθρώπους έχει πολύ μεγάλη διαφορά.
Η ληστεία ή η απόπειρα ληστείας ή ονομάστε τη όπως θέλετε στο χρυσοχοείο της οδού Γλάδστωνος εκτός από την άσχημη κατάληψη που είχε, μου δημιούργησε και διάφορες σκέψεις.
Εμφανίστηκαν δικαίως διάφορες ομάδες ανθρώπων να διαδηλώνουν για την άσχημη αντίδραση του καταστηματάρχη προς τον υποτιθέμενο ληστή του. Δεν θα έπρεπε να εμφανιστούν και να διαδηλώσουν και όλοι οι επαγγελματίες της ευρύτερης περιοχής, ζητώντας περισσότερη προστασία από το κράτος;
Από την άλλη αναρωτιέμαι εάν όλοι αυτοί που δικαίως φωνάζουν για τον άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου, πως θα αντιδρούσαν εάν είχαν βρεθεί σε μια αντίστοιχη θέση, του επαγγελματία, που θεώρησε ότι εκτός από τους μόχθους της ζωής του απειλείται και η ίδια του η ζωή.
Σε καμία περίπτωση δεν δίνω δίκιο για την αντίδραση του, ομολογουμένως ήταν και άδικη και υπερβολική. Ίσως ήταν μια συσσωρευμένη οργή, ένα μαζεμένο “μίσος” για το γεγονός ότι η ίδια η πολιτεία έχει επιτρέψει να μεταλλαχθεί μια ολόκληρη περιοχή σε ζούγκλα. Και ως γνωστό όταν αντιληφθείς ότι βρίσκεσαι σε τέτοιο περιβάλλον το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις πιο ρόλο καλείσαι να έχεις. Είσαι κυνηγός ή είσαι θύμα;
Ερχόμενη η ηρεμία μετά από το θυμό και όταν επικρατεί η ψυχραιμία, αρχίζεις να αναρωτιέσαι πότε επιτέλους θα ξανανιώσουμε ασφαλείς; Ποιανού ευθύνη είναι αυτό το τόσο αυτονόητο συναίσθημα; Μήπως έφτασε η στιγμή για το κράτος να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του;
Τι θα πρέπει να κάνει ο κάθε επαγγελματίας για να προστατέψει την περιουσία του;
Προσωπικά είμαι κατά της βίας, της οπλοφορίας και κάθε μορφής χρήσης διάφορων μεθόδων από τους πολίτες.
Πιστεύω ότι αυτή είναι δουλεία που πρέπει να γίνεται από εκπαιδευμένους ανθρώπους που υπάρχουν μέσα στα ελληνικά σώματα ασφαλείας,
Ο κάθε πολίτης καλείται μέσα από τις εισφορές του προς την πολιτεία να συντηρεί για να υπάρχει η αστυνόμευση στην περιοχή του έτσι ώστε να μπορεί να στραφεί στα αρμόδια όργανα και να μπορεί να έχει τη στοιχειώδη προστασία που χρειάζεται και όχι να είναι έρμαιο του κάθε εν’ δυνάμει κακοποιού.

Η πολιτεία θα πρέπει να σκύψει άμεσα πάνω από το πρόβλημα και να βρει λύσεις για να μην ξανά δούμε αντίστοιχα περιστατικά.

Δεν θα έπρεπε να εμφανιστούν
και να διαδηλώσουν και όλοι οι επαγγελματίες της ευρύτερης περιοχής, ζητώντας περισσότερη προστασία
από το κράτος;

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης

Η ελληνική κοσμηματοποιία αναζητά εναγωνίως «οξυγόνο»

Η εγχώρια αγορά κοσμήματος συνεχίζει να περιδινείται στην πρωτοφανή οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, περίπου εννιά χρόνια μετά την υπαγωγή μας υπό καθεστώς μνημονίων και εξωτερικής εποπτείας. Όλα αυτά τα χρόνια οδήγησαν πολλούς επαγγελματίες με πολύχρονη διαδρομή στο επάγγελμα σε οικονομική δυσπραγία, σε αναδουλειές, σε λουκέτα, αλλάζοντας την ανθρωπογεωγραφία ενός από τα πιο ιστορικά επαγγέλματα στην Ελλάδα.
Στην αρχή της περιόδου αυτής, κάποιοι έλεγαν ότι οι θυσίες γρήγορα θα φέρουν αλλαγή της κατάστασης. Δυστυχώς όμως οι «θυσίες» παραμένουν αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει.
Η ελληνική κοσμηματοποιία αναζητά εναγωνίως «οξυγόνο» ασφυκτιώντας σε έναν κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον που μαστίζεται από τη συνεχιζόμενη κρίση.
Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσουν τα μέτρα λιτότητας και φορομπηξίας, αλλά η αλήθεια είναι πως οι έλληνες καταναλωτές πλέον δεν έχουν για τις βασικές τους ανάγκες διαβίωσης, πόσο μάλλον για την αγορά κοσμημάτων και άλλων αξεσουάρ μόδας.
Ωστόσο, τι μπορεί να κάνει μια ελληνική επιχείρηση κοσμηματοποιίας; Να το βάλει κάτω; Να σκεφτεί την… μετακόμιση στο εξωτερικό;
Κατά τη γνώμη μας, αυτό που ανακύπτει είναι η απουσία των πιο ζωντανών επιχειρήσεων κοσμήματος και ρολογιού από το προσκήνιο του μάρκετινγκ. Έχει περιοριστεί υπερβολικά όλα αυτά τα χρόνια η παρουσία, η διαφήμιση στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα περιοδικά, τόσο του ελληνικού κοσμήματος όσο και του ρολογιού. Αυτή η τακτική όμως αποδεικνύεται ότι δίνει χώρο σε άλλα ανταγωνιστικά προϊόντα, που περιορίζουν την επιλογή ενός όμορφου δακτυλιδιού ή ενός κομψού ρολογιού...
Ευτυχώς, ωστόσο που ο κλάδος μας έχει ένα μεγάλο, ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. «Αναπνέει», ιδίως τα τελευταία «πέτρινα χρόνια», μέσα από την τουριστική αγορά της χώρα μας. Πολλά καταστήματα λειτουργούν με επιτυχία σε τουριστικές περιοχές της νησιωτικής, και όχι μόνο, Ελλάδας. Μεγάλος αριθμός εργαστηρίων χρυσοχοΐας και αργυροχοΐας βρίσκουν δρόμους να διοχετεύσουν τις πολύτιμες δημιουργίες τους σε κοσμηματοπωλεία που δραστηριοποιούνται σε «ζωντανές» αγορές, ανάμεσα σε χιλιάδες τουρίστες, που «διψούν» να γνωρίσουν από κοντά τα μοναδικά ελληνικά χειροποίητα κοσμήματα.
Επιπλέον, η «Ελλήνων Κόσμημα», η μεγαλύτερη διεθνής έκθεση κοσμήματος στην Ελλάδα, όπως δείχνει και η μέχρι τώρα πορεία της τα τελευταία χρόνια, με τη διαρκή άνοδο σε επισκεψιμότητα, εκθέτες και εκθεσιακή επιφάνεια, μπορεί να αποτελέσει ένα εφαλτήριο για μια θετική χρονιά για το ελληνικό κόσμημα. Αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής παραγωγής αλλά και της πρωτοτυπίας στη σχεδιαστική σύλληψη, αναζωογονώντας τις επαφές και τις συνεργασίας ελλήνων παραγωγών με τις αγορές του εξωτερικού, και δίνοντας νέο πνοή και αισιοδοξία, για τις ημέρες της «άνοιξης» που όλοι ελπίζουμε ότι θα έρθει από «αύριο»…

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης

Αυλαία για τη χρονιά που έφυγε, ελπίδες για τη νέα

Με το τζίρο να κυμαίνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα, για το εορταστικό κλίμα των τελευταίων ημερών του 2017 και σε ορισμένες περιπτώσεις με μικρή άνοδο από 5% μέχρι και 10%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, αποχαιρετίσαμε μια κατ’ άλλα δύσκολη χρονιά.
Με την ελπίδα να μην πεθαίνει ποτέ (και όχι πεθαίνει τελευταία), όλοι εμείς οι επαγγελματίες καλούμαστε να ξεκινήσουμε τη νέα χρονιά με αισιοδοξία, νέους στόχους και νέα οράματα. Τι θα μπορούσαμε να προσδοκούμε για το 2018; Αυτό το ερώτημα έχει πάντα δύο πτυχές. Η πρώτη έχει να κάνει καθαρά με εμάς, τι θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε από τη νέα χρονιά; Και τη δεύτερη πτυχή, τι θα μπορούσε μαγικά από μόνο του, να έρθει σε εμάς;
Μιλώντας αποκλειστικά για την πρώτη πτυχή, γνωρίζουμε ότι η εμπορική αγορά της Ελλάδας είναι χωρισμένη σε 3 επίπεδα, με πρώτο επίπεδο τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη κ.λ., με το δεύτερο επίπεδο την επαρχιακή αγορά και με τρίτο την τουριστική αγορά, θα πρέπει ο κάθε επαγγελματίας να μεθοδεύσει αναλόγως την στρατηγική του.
Σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία το κομμάτι που έχει πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση είναι τα μεγάλα αστικά κέντρα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η αγορά της Αθήνας για παράδειγμα έχει σταματήσει να λειτουργεί, όμως έχουν αλλάξει οι απαιτήσεις της, ζητώντας όλο και ελαφρύτερα και φθηνότερα προϊόντα. Με λίγο καλύτερο ρυθμό συνεχίζει και το κομμάτι της επαρχιακής αγοράς, που λόγω του μικρότερου ποσοστού ανεργίας που υπάρχει στις κατά τόπου αγορές, μπορεί και κρατάει σε υψηλότερα επίπεδα την αγοραστική δύναμη. Η τουριστική αγορά από την άλλη, μια και αποτελεί το τελευταίο κομμάτι της εμπορικής αγοράς της Ελλάδας, έχει της δικές της ιδιαιτερότητες. Από τη στιγμή που οι εν δυνάμει πελάτες είναι άνθρωποι από το εξωτερικό, οι απαιτήσεις τους και οι ανάγκες τους είναι διαφορετικές. Για πολλούς αυτό το κομμάτι της αγοράς όχι μόνο δεν θα πεθάνει ποτέ, αλλά θα συνεχίσει και μάλιστα σε ανοδικούς ρυθμούς.
Το σημαντικό είναι ότι είτε διαθέτεται ένα κατάστημα λιανικής πώλησης, σε κάποιο σημείο της Ελλάδας, είτε δραστηριοποιήστε σε επίπεδο χονδρικής πώλησης, έχετε το πλεονέκτημα να ορίσετε εσείς τους στόχους και τις προτεραιότητες σας. Έχοντας ολοκληρώσει ένα ολόκληρο οικονομικό έτος, είμαστε και είσαστε σε θέση να αντιληφθούμε και να αναγνωρίσουμε, τι ήταν αυτό το οποίο μας έδειξε μέσα στην χρονιά που έφυγε, ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ενδεχομένως τη λύση στο τέλμα που έχει βρεθεί ο καθένας από εμάς. Δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος από αυτήν, στο να προσπαθήσουμε να αφουγκραστούμε, τι θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά σε κάθε έναν ξεχωριστά επαγγελματία και να το υλοποιήσουμε. Γιατί πιστεύω ότι η ανάγκη για ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο προϊόν ή υπηρεσία, πάντα θα υπάρχει, όσο άσχημα και να φαίνονται τα πράγματα γύρω μας.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την κυβέρνηση και με το εάν βοηθάει τον επαγγελματία ή όχι, γιατί απλά στις περισσότερες περιπτώσεις η στάση της κυβέρνησης είναι εχθρική. Έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε το επάγγελμα μας και το τι φιλοδοξούμε για το αύριο μέσα από αυτό.

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης

Ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ελληνική αργυροχρυσοχοΐα μέσω της καλοκαιρινής σεζόν, προσπαθεί να «ανταπεξέλθει» σε όλα τα δεινά που διέπουν μια ελληνική επιχείρηση.
Αυτό σαν μια επαγγελματική δραστηριότητα δεν είναι απαραίτητο αρνητικό στοιχείο, μιας και υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται μόνο κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
Γιατί όμως μια από τις αρχαιότητες ασχολίες, που μετρά πάνω από 6000 χρόνια παράδοσης, έφθασε να είναι εποχιακός ο μεγαλύτερος όγκος συναλλαγών του;
Οφείλεται στην οικονομική κρίση; Οφείλεται στις επιλογές τις εκάστοτε κυβέρνησης; Υπάρχουν τρόποι που θα μπορούσε να αλλάξει αυτό;¨
Κατά τη γνώμη μου υπάρχει τρόπος. Ονομάζεται marketing ή καλύτερα σωστή επικοινωνία, και μιλώ για τη μέθοδο που θα πρέπει πλέον να αρχίσουμε να απευθυνόμαστε προς τους καταναλωτές.
Παρατηρώντας την πλειοψηφία των διαφημίσεων που «τρέχουν» στα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαπιστώνουμε ότι αποτελείται από κινητή τηλεφωνία, super market, αυτοκίνητα και προϊόντα καλλωπισμού για τη γυναίκα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι αυτές οι κατηγορίες επαγγελμάτων εισπράττουν και το μεγαλύτερο μέρος των μηνιαίων αποδοχών μας.
Βεβαίως όμως και αντιλαμβάνομαι ότι μια μικρομεσαία επιχείρηση του κλάδου μας, δεν μπορεί να συγκριθεί με μια αυτοκινητοβιομηχανία, ούτε ως προς το μέγεθος τους, αλλά ούτε και ως τις μεθόδους που χρησιμοποιούν η καθεμία. Πως θα μπορούσε λοιπόν αυτή η πετυχημένη στρατηγική που ακολουθούν οι μεγάλες εταιρείες να υλοποιηθεί για το κλάδο της αργυροχρυσοχοΐας;
«Ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά». Για όσους βρίσκονται στον κλάδο από το 1980, θα θυμούνται αυτό το χρυσό σλόγκαν. Ναι αφορούσε συγκεκριμένες επιχειρήσεις οι οποίες με τη βοήθεια της ελβετικής τράπεζας χρυσού, δημιούργησαν διαφημιστικά μηνύματα προς τους καταναλωτές και εννοείται ότι οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις επωφελήθηκαν τα μέγιστα από αυτή την εκστρατεία. Τι έγινε όμως με τις υπόλοιπες μικρές επιχειρήσεις που ή δεν γνώριζαν ή δεν μπόρεσαν να καρπωθούν την προσφορά των Ελβετών;
Χωρίς καμία αμφιβολία από κανέναν, αυτό το χρυσό σλόγκαν της δεκαετίας του ’80, είχε σαν αποτέλεσμα να ξανά θυμίσει στον τελικό μας πελάτη, το κόσμημα, το χρυσό , το ασήμι και γενικότερα να δημιουργήσει ξανά μια επιθυμία για την απόκτηση αυτών των προϊόντων.
Το αποτέλεσμα, μια «παλίρροια» στον κλάδο, και όπως είναι γνωστό το κύμα δεν μπορεί να σηκώσει μόνο μία βάρκα, αλλά τις σηκώνει όλες μαζί.
Θα μπορούσε να επαναληφθεί το φαινόμενο εκείνης της εποχής; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ. Με τη σωστή στρατηγική και το σωστό μήνυμα που θα ταιριάζει στη σημερινή εποχή, μπορεί να ξαναβάλει τους καταναλωτές μέσα στα κοσμηματοπωλεία.
Φανταστείτε η κάθε μία επιχείρηση της Ελλάδας (μιας και δεν υπάρχει πλέον η βοήθεια της ελβετικής τράπεζας), να έδινε ένα πολύ μικρό ποσό κάθε μήνα για αυτό το σκοπό. Το ποσό που θα μαζευόταν θα ήταν κάτι περισσότερο από αρκετό.
Αυτή όμως την πρωτοβουλία θα πρέπει να την πάρουν οι αρμόδιοι φορείς του κλάδου, έτσι ώστε να μπορέσουν να παρασύρουν όλες αυτές τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που υπάρχουν σήμερα, για την υλοποίηση αυτού του σκοπού.

Οι προσδοκίες αλλά και οι προβληματισμοί για τη φετινή σαιζόν

Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και σύμφωνα με τις προβλέψεις, η φετινή σαιζόν θα ξεπεράσει κατά πολλή την προσέλευση των ξένων τουριστών στη χώρα μας. Υπάρχει κανείς που δεν θέλει κάτι τέτοιο; Δεν νομίζω.
Σίγουρα η αύξηση των επισκεπτών μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να δώσει. Όμως θα πρέπει οι υπεύθυνοι για αυτή την αύξηση, να αντιληφθούν, ότι η πραγματική οικονομία βρίσκεται στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι στις μεγάλες πολυεθνικές ή στις αεροπορικές εταιρείες και μεγάλες μονάδες ξενοδοχείων.
Αναρωτιέμαι ποιος θα ήταν αυτός που θα επιθυμούσε και παράλληλα θα χαιρόταν, να βλέπει γύρω του γεμάτο τουρίστες οι οποίοι θα καταναλώνουν αποκλειστικά σουβλάκια και μπύρες; Δεν λέω ότι και αυτά δεν αποτελούν προϊόντα προς κατανάλωση, αλλά δεν υπάρχουν μόνο αυτά. Μιλάω λοιπόν για το τι ποιότητα τουριστών θέλουμε. Έχω γράψει και παλαιότερα, ότι έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μία από τις καλύτερες χώρες που υπάρχουν στον κόσμο, πότε πραγματικά θα αρχίσουμε να το εκμεταλλευόμαστε αυτό; Τι παραπάνω έχουν οι υπόλοιποι διεθνείς προορισμοί; Γιατί εκείνοι μπορούν και προσελκύουν, καλό και ποιοτικό τουρισμό; Ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ) με τα γραφεία του ανά τον κόσμο, τι ακριβώς κάνει; Γιατί το έργο του δεν δημοσιοποιείται συχνά; Δεν θέλω να ακουστεί, αυτό που γράφω ότι είναι, ή σαν να θέλω ή σαν να μην πιστεύω, ότι πρόκειται για έναν παρασιτικό οργανισμό και κατά συνέπεια θα πρέπει να καταργηθεί, αντιθέτως πιστεύω ότι το έργο του είναι πάρα πολύ σημαντικό και καταλυτικό και θα πρέπει οι κάθε ενέργειες που κάνει να πολλαπλασιασθούν. Οι χιλιάδες επιχειρήσεις από όλους τους κλάδους που βρίσκονται στις καθαρά τουριστικές περιοχές το μόνο τους όπλο για αύξηση της δραστηριότητας τους είναι η καλή και η τακτική προβολή του τόπου τους.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σήμερα είναι μια κυβέρνηση η οποία το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πως θα τους επιβάλλει περισσότερους φόρους, πως για να δικαιολογήσει τα διάφορα που κάνει, μας παρουσιάζει τους απλούς επιχειρηματίες σαν φοροφυγάδες και κοινούς εγκληματίες. Η λύση επαναλαμβάνω είναι μονόδρομος και απλή, εάν θέλεις περισσότερα χρήματα και περισσότερα έσοδα για το κράτος, τότε θα πρέπει να φροντίσεις ώστε να υπάρχει η περισσότερη δουλειά για να μπορείς να εισπράττεις και περισσότερα.
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις ευθύνες που βαρύνουν και τους επαγγελματίες από την άλλη. Για μια καλή και πετυχημένη σαιζόν θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας και την επόμενη. Οι αλαζονικές συμπεριφορές, καθώς και το υπέρογκο κέρδος, το μόνο που μπορεί να πετύχουν είναι, να δημιουργηθεί μια λανθασμένη εικόνα για τη χώρα μας με αποτέλεσμα οι συγκεκριμένοι τουρίστες να μην θελήσουν να ξανάρθουν, μην ξεχνάμε το ρητό: ένας ικανοποιημένος μας φέρνει άλλους 3, ενώ ένας δυσαρεστημένος μας διώχνει 11. Οι ποιοτικοί και απαιτητικοί τουρίστες, έχουν και απαιτητικές επιθυμίες.
Ο κλάδος της αργυροχρυσοχοΐας με παράδοση πάνω από 6000 χρόνια, είναι σε θέση να προσελκύσει ποιοτικούς τουρίστες και να συνεισφέρει στην οικονομία του κράτους.

Καλοκαίρι 2018, με έναν υγιή ανταγωνισμό

Με υψηλές προσδοκίες ξεκίνησε η φετινή τουριστική περίοδος στην Ελλάδα, Με όλες τις εκτιμήσεις των αρμόδιων φορέων να κάνουν λόγο για νέο ρεκόρ αφίξεων και σημαντική άνοδο του κύκλου εργασιών όλης της τουριστικής βιομηχανίας. Ας μην ξεχνάμε, ότι τμήμα της βιομηχανίας αυτής είναι και η εγχώρια αργυροχρυσοχοΐα, καθώς ένα σημαντικό μέρος του τζίρου των επιχειρήσεων του κλάδου πραγματοποιείται από τις έμμεσες εξαγωγές με πελάτες τα εκατομμύρια τουριστών που μας επισκέπτονται κάθε χρόνο.
Πολλοί είναι οι παράγοντες που κατά τη γνώμη μας επηρεάζουν την πορεία του ελληνικού τουρισμού, καθώς και την ανταγωνιστικότητά του, αλλά και το πώς επιδρά σε όλη την αγορά, μαζί και αυτή του κοσμήματος.
Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που είναι εξωγενείς και δεν έχουμε τη δυνατότητα να επέμβουμε, όμως υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι αφορούν αποκλειστικά τον εκάστοτε επαγγελματία.
Για παράδειγμα ένας σημαντικός παράγοντας για τον κλάδο κοσμήματος αναδεικνύεται η πολιτική των μεγάλων ξενοδοχείων αλλά και των οργανωτών κρουαζιέρας να κατευθύνουν σε συγκεκριμένα καταστήματα τους τουρίστες, ή να τους «περιορίζουν» έμμεσα στους χώρους τους με τα άκρως δελεαστικά πακέτα, έτσι ώστε να μην αφήνονται περιθώρια να δουλέψουν και άλλοι επιχειρηματίες.
Σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό και με έντονα τα στοιχεία της επιβίωσης της κάθε επιχείρησης, όλα είναι αναμενόμενα. ‘Όμως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον θεμιτό ανταγωνισμό και στον αθέμιτο.
Μια χαρακτηριστική αλλά λανθασμένη εμφάνιση αθέμιτου ανταγωνισμού είναι οι πράξεις που σκοπό έχουν την εκτόπιση των ανταγωνιστών από την αγορά με στόχο την ανενόχλητη ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ξεχνάνε βέβαια ότι με αυτές τις κινήσεις κινδυνεύει η υπόσταση ολόκληρου του κλάδου. Ειδικότερα όταν γίνεται προσπάθεια σύγχυσης του καταναλωτικού κοινού αναφορικά με μια επιχείρηση, με τα προϊόντα της ή της υπηρεσίες της.
Πέραν ότι αυτή η συμπεριφορά είναι καταδικαστέα, είναι και ανήθικη, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να λειτουργεί σαν μπούμερανγκ στους «επαγγελματίες» που επιλέγουν αυτή τη μέθοδο.
Ναι, ο ανταγωνισμός είναι προς όφελος όχι μόνο των καταναλωτών αλλά και των επιχειρήσεων. Μόνο μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό μπορείς να αναπτυχθείς, να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος, να επιλέγεις τα σωστά προϊόντα ή τη σωστή υπηρεσία προς τους εν δυνάμει πελάτες σου.
Όλα αυτά όμως μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσα από αξιοπρεπείς ενέργειες, από πράξεις ηθικής και σεβασμού στον συναγωνιστή επαγγελματία.
Μην ξεχνάμε ποτέ ότι η παλίρροια σηκώνει όλες τις βάρκες και όχι μόνο μία.
Καλή σεζόν

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης

Η συζήτηση περί … ευθύνης της έκθεσης

Βρισκόμαστε στην ανατολή της νέας χρονιάς, με τις προσδοκίες όλων, παρ’ όλη την κακή περσινή σαιζόν, να εξελιχθεί τουλάχιστον η φετινή, σε μία καλή περίοδο για όλους.
Η έκθεση “Ελλήνων Κόσμημα”, αποτελεί για πολλούς Έλληνες κατασκευαστές και μη, το εργαλείο για τη διείσδυση τους στην τουριστική αγορά και όχι μόνο.
Εάν ξαναθυμηθούμε τα νούμερα που μας παραχώρησε η Helexpo από την περσινή διοργάνωση της έκθεσης, θα παρατηρήσουμε ενδιαφέροντα πράγματα. Μην ξεχνάμε ότι η επιτυχία ή η αποτυχία μιας έκθεσης βασίζεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από την προσέλευση των επισκεπτών της.
Οι συνολικοί εκθέτες ήταν 255 και το σύνολο των επισκεπτών ανήρθε στους 3750. Τι σημαίνει αυτό, μέσος όρος επισκεπτών ανά εκθέτη μόλις 14,7, μας ικανοποιούν αυτά τα νούμερα; Εάν ναι τότε δεν υπάρχει το παραμικρό θέμα, εάν όμως όχι, τότε θα πρέπει να αναλογιστούμε τα εξής.
Και βέβαια τη μεγαλύτερη ευθύνη για να μεγαλώσουν τα νούμερα, έχει πάντα ο οργανωτής της έκθεσης, τι ακριβώς έκανε; την προώθησε σωστά;  τη διαφήμισε; και με ποιο τρόπο και που; προσπάθησε να βρει τρόπους για πιο εύκολη και πιο ίσως οικονομική λύση για τους ανθρώπους από την επαρχεία; σε σχέση με το εξωτερικό; που στόχευσε; είχε αποτέλεσμα;
Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε, όμως καλοί μου εκθέτες αυτό δεν σημαίνει σε καμία των περιπτώσεων ότι δεν φέρεται και εσείς το μερίδιο ευθύνης που σας αναλογεί.
Γνωρίζω εκθέτες που δαπανούν αρκετές χιλιάδες ευρώ για να παραβρεθούν στην έκθεση και παρ’ όλα αυτά δεν έχουν διαθέσει ούτε μια στιγμή για να ενημερώσουν τους πελάτες τους.
Αυτό που γνωρίζω εγώ, είναι ότι μια εταιρεία είτε είναι μεγάλη είτε είναι μικρή, προσπαθεί με ότι πόρους μπορεί να έχει, καταρχήν να επικοινωνήσει το γεγονός ότι ολόκληρη η γκάμα των προϊόντων της θα εκτίθεται εκεί… Αυτό από μόνο του θα πρέπει να αποτελεί κίνητρο για τους πελάτες της, διότι με ποιον άλλο τρόπο μπορεί ένα κατάστημα να δει ολόκληρη τη συλλογή των προϊόντων της. Οι περισσότεροι πλέον, επισκέπτονται τα καταστήματα είτε με ψεύτικο δειγματολόγιο, είτε με μέρος της γκάμας, ή ακόμα και με το τάμπλετ, για να μην αναφερθώ στις επιχειρήσεις οι οποίες περιμένουν μόνο από την έκθεση για να οργανώσουν την παραγωγή τους.
Θα πρέπει να έχετε και εσείς τον έλεγχο. Μια καλή ιδέα θα ήταν να υπήρχαν διάφορα τεχνάσματα – επιπλέον κίνητρα για τους επισκέπτες. Δεν είμαι σε θέση να προσδιορίσω τι ακριβώς θα ήταν αυτό που θα “δούλευε” ή τι όχι, αυτό είναι στη δική σας ευθύνη και αρμοδιότητα, δηλαδή εάν θα βάζατε μια επιπλέον έκπτωση ή ότι μπορεί κάποιος άλλος  να προσφέρει, όμως σίγουρα ποτέ και κανέναν δεν έβλαψαν τα επιπλέον κίνητρα.
Χρόνος υπάρχει ακόμα, αυτό που χρειάζεται είναι ένας στόχος και μια στρατηγική και από την πλευρά των εκθετών, για να γίνει η φετινή έκθεση η αφετηρία για μια πολύ καλή και εποικοδομητική χρονιά.

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης

Μια ακόμη χρονιά έφτασε στο τέλος της

Για κάποιους ήταν μια δύσκολη χρονιά, για κάποιους άλλους μια συνηθισμένη χρονιά και για μια μικρή μερίδα επαγγελματιών, μια καλή χρονιά.
Τι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά σε κάποιους; Ιδίως σε μια απαιτητική χρονιά και εν μέσω της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης; Κατά τη γνώμη μου, οι εποχές επιβάλλουν περισσότερη προσπάθεια από ποτέ άλλοτε και επίσης αξίζει να ξαναθυμηθούμε, κάποιες βασικές αρχές για την πώληση προϊόντων ή και υπηρεσιών.
Πόσοι γνωρίζουμε την θεωρία των 4P;
Ήταν το 1960 όταν ο καθηγητής Jerome McCarthy αναφέρθηκε στα 4P, από τότε μέχρι και σήμερα οι περισσότερες εταιρείες στον κόσμο, χαράζουν τη στρατηγική τους βάση αυτής της θεωρίας.
1. Προϊόν (Product). Αυτό το τόσο προφανής σημείο, είναι το σημείο όπου στέκονται οι περισσότεροι και για το περισσότερο διάστημα. Βεβαίως δεν υποστηρίζω (ούτε ο καθηγητής της θεωρίας), ότι το προϊόν δεν χρήζει της αντίστοιχης προσοχής μας, αφού αυτό άλλωστε είναι η κινητήριος δύναμη μας. Αυτό το οποίο όμως, είναι η αρχή της συγκεκριμένης θεωρίας, είναι ότι οφείλουμε να τηρούμε την ισορροπία και με τα υπόλοιπα 3 σημεία.
2. Τιμή (Price). Εάν κάποιος μελετήσει σε βάθος την θεωρία των 4P, θα αντιληφθεί ότι ένα «φθηνό» προϊόν από μόνο του δεν μπορεί να σταθεί σε καμία αγορά. Βεβαίως και θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικό, αλλά επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η «αξία» του προϊόντος, χωρίς να ξεχνάμε ότι έχουμε άλλα 2 σημεία που πρέπει να κοιτάμε.
3. Προώθηση (Promotion). Αυτό είναι το πιο περίεργο ή και παρεξηγημένο σημείο. Διαφήμιση, προωθητικές ενέργειες, προσφορές, συσκευασία, brand name και τόσα άλλα πράγματα που οφείλουμε να κάνουμε. Βέβαια, σήμερα ο κλάδος μας απαρτίζεται από μικρές – μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να επικρατεί το «όλα μόνος μου τα κάνω». Θεωρώ πάντως, ότι όσο μικρός και να είναι κάποιος θα πρέπει να διαθέτει ένα ποσοστό των εσόδων του, έτσι ώστε να μπορεί να παίρνει και μια γνώμη ενός πιο ειδικού, ή τουλάχιστον θα πρέπει να διαθέτει χρόνο, για να μελετάει και να βλέπει το γενικότερο χώρο του μάρκετινγκ.
4. Τοποθεσία (Place). Έχετε κατάστημα; ή ανήκετε στους χονδρεμπόρους; Διαφορετικά πράγματα θα πρέπει να εξετάσετε. Όμως θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι και αυτό το σημείο, ιδίως την σημερινή εποχή με τη τεχνολογία στα πόδια μας (internet, social media, κ.α.), θα πρέπει συνεχώς να μας απασχολεί.
Πολύ επιγραμματικά (δεν θα μπορούσα άλλωστε να αναπτύξω ολόκληρη την θεωρία του καθηγητή), ήθελα σε αυτό το τεύχος να αναφερθώ στην αξία της θεωρίας των 4P. Διότι προσωπικά, θα ήθελα να γνώριζα, κάθε τέλος μιας χρονιάς και αρχή μιας καινούργιας και τι πήγε άσχημα, αλλά και τι πήγε καλά, και βέβαια που οφείλεται αυτό. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία, όμως η ιστορία έχει δείξει ότι υπάρχουν τρόποι, που αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε.
Το 2017, από ότι φαίνεται θα συνεχίσει να είναι μια χρονιά, με τις δυσκολίες της και με ένα κράτος που δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στον επαγγελματία, όπως θα έπρεπε, αυτό όμως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση, να μας στερήσει την ελπίδα και το όραμα που έχει ο καθένας από εμάς, για τον ίδιον, την οικογένεια του και την επιχείρηση του.
Εγώ προσωπικά και όλοι όσοι εργάζονται για το περιοδικό “Jewel Time” και την ιστοσελίδα “www.jeweltimemag.com”, σας ευχόμαστε, όλες οι επιθυμίες σας, να πραγματοποιηθούν μέσα στο 2017.

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης

Οι τουρίστες ήρθαν, τα έσοδα… μίκρυναν

Άλλη μια τουριστική σεζόν βαδίζει προς την ολοκλήρωσή της και η χώρα μας μέτρησε μια σημαντική έλευση επισκεπτών από όλον τον κόσμο, Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΣΕΤΕ, το 2016 καλύπτει τον αρχικό στόχο των 25 εκατ. τουριστών (συν 2,5 εκατ. από την κρουαζιέρα). Ωστόσο, τα τουριστικά έσοδα όπως όλα δείχνουν, θα κλείσουν σε επίπεδα σημαντικά χαμηλότερα των προσδοκώμενων, ύστερα από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων επταμήνου της Τράπεζας της Ελλάδος, τα οποία καταγράφουν πτώση 5% ή υστέρηση 346 εκατ. ευρώ σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι. Όπως σημειώνει ειδικότερα σε ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, ως ιδιαίτερα αρνητικό σημείο επισημαίνεται η πτώση -3%, ήτοι περίπου 104 εκατ. ευρώ, τον Ιούλιο, εξέλιξη που κατά πάσα πιθανότητα θα επηρεάσει τα ετήσια αποτελέσματα.
Ανάλογα είναι τα μηνύματα που έρχονται όχι μόνο από τους ξενοδόχους και τους ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων, αλλά και από άλλους επαγγελματίες που στηρίζονται πλέον αποκλειστικά στον τουρισμό για τη διατήρηση των επιχειρήσεών τους. Για παράδειγμα, τα κοσμηματοπωλεία και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο κόσμημα, το ρολόι και τα άλλα πολύτιμα αντικείμενα αναφέρουν σαφώς μειωμένους τζίρους, παρά την τουριστική κινητικότητα στους τόπους τους και αυτό ασφαλώς προβληματίζει.
Πολλοί είναι οι παράγοντες που κατά τη γνώμη μας επηρεάζουν την πορεία του ελληνικού τουρισμού, καθώς και την ανταγωνιστικότητά του, αλλά και το πώς επιδρά σε όλη την αγορά, μαζί και αυτή του κοσμήματος. Ειδικότερα, οι αυξήσεις άνω του 10% στο καλάθι του τουρίστα, οι διαδοχικές αυξήσεις των συντελεστών ΦΠΑ, η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών των νησιών, καθώς και οι επιβαρύνσεις όλων των επιμέρους κλάδων του τουρισμού με νέα τέλη και φόρους, ενέτειναν την αλλαγή στην καταναλωτική τάση των τουριστών, με κύριο χαρακτηριστικό τις συγκρατημένες δαπάνες σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.
Επίσης σημαντικό πρόβλημα αναδεικνύεται για τον κλάδο κοσμήματος η πολιτική των μεγάλων ξενοδοχείων αλλά και των οργανωτών κρουαζιέρας να κατευθύνουν σε συγκεκριμένα καταστήματα τους τουρίστες, ή να τους «περιορίζουν» έμμεσα στους χώρους τους με τα άκρως δελεαστικά πακέτα, έτσι ώστε να μην αφήνονται περιθώρια να δουλέψουν και άλλοι επιχειρηματίες.
Κι όλα αυτά συνέβησαν σε μια περίοδο τρομερής ανασφάλειας με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με αποτέλεσμα η χώρα μας να μην μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει το γεγονός ότι παραμένει ο πλέον ασφαλής τουριστικός προορισμός σε σχέση με την ευρύτερη περιοχή.
Τέλος, να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα ήταν το 2015 η μοναδική χώρα μέλος του ΟΟΣΑ η οποία προχώρησε σε αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων, την ώρα που η γενικότερη τάση παγκοσμίως είναι η φορολόγηση να έχει αναπτυξιακά χαρακτηριστικά. Έκθεση του ΟΟΣΑ για τη φορολογική πολιτική καταλήγει στο συμπέρασμα ότι την περίοδο της κρίσης (2010-2014), οι χώρες στην πλειονότητά τους (εξετάζονται 34 χώρες) αύξησαν τη φορολογία και συγκεκριμένα τα φορολογικά τους έσοδα ως προς το ΑΕΠ τους. Από πέρυσι, όμως, προκύπτει ότι οι χώρες του ΟΟΣΑ άλλαξαν πολιτική και στρέφουν πλέον τα φορολογικά τους μέτρα προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των αναπτυξιακών τους προοπτικών. Εάν δεν δούμε αλλαγές προς αυτή την κατεύθυνση είναι άδηλο το μέλλον του κλάδου κοσμήματος αλλά και πολλών άλλων επιχειρηματικών τομέων της χώρας μας…

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης

Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για χαμένους πόρους και ευκαιρίες

Με υψηλές προσδοκίες ξεκίνησε η φετινή τουριστική περίοδος στην Ελλάδα, Με όλες τις εκτιμήσεις των αρμόδιων φορέων να κάνουν λόγο για νέο ρεκόρ αφίξεων και σημαντική άνοδο του κύκλου εργασιών όλης της τουριστικής βιομηχανίας. Ας μην ξεχνάμε, ότι τμήμα της βιομηχανίας αυτής είναι και η εγχώρια αργυροχρυσοχοΐα, καθώς ένα σημαντικό μέρος του τζίρου των επιχειρήσεων του κλάδου πραγματοποιείται από τις έμμεσες εξαγωγές με πελάτες τα εκατομμύρια τουριστών που μας επισκέπτονται κάθε χρόνο.
Ωστόσο, το πρώτο τρίμηνο των πραγματικών στοιχείων, για το 2016, δημιούργησε προβληματισμό. Τα ανεπίσημα δεδομένα της ΕΛΣΤΑΤ κάνουν λόγο για πτώση του κύκλου εργασιών στον κλάδο του τουρισμού, και πιο συγκεκριμένα στον τομέα υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης κατά 11,7% (έναντι αύξησης 3,5% το α’ τρίμηνο του 2015).
Από την άλλη, ο κόσμος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και οι πελάτες τους, οι καταναλωτές, από την 1η Ιουνίου ήρθαν αντιμέτωποι με νέο κύμα φοροαυξήσεων. Το ΦΠΑ αυξήθηκε από 23% σε 24%, ενώ νέες επιβαρύνσεις έχουμε στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης σε αμόλυβδη, υγραέριο και φυσικό αέριο, αλλά και στα καπνικά προϊόντα και τα αλκοολούχα ποτά.  
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση τα τελευταία οκτώ χρόνια και οι ελληνικές επιχειρήσεις βιώνουν μια δύσκολη πραγματικότητα. Το ευχάριστο της περιόδου ωστόσο είναι ότι ήδη βρισκόμαστε ενόψει της ψήφισης νέου αναπτυξιακού νόμου, που από πολλούς φορείς των μικρομεσαίων επιχειρήσεων χαρακτηρίστηκε ως θετικό βήμα, έστω κι αν αυτό έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση. Βέβαια οι ενστάσεις που ακούγονται κάνουν λόγο για έναν αναπτυξιακό νόμο όπου το κράτος δεν διαθέτει πόρους για επιδοτήσεις. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο έχει περιοριστεί το εύρος των επιλέξιμων σχεδίων και έχει δοθεί έμφαση σε ορισμένες μικρές φοροαπαλλαγές και δεσμεύσεις για σταθερότητα της φορολογίας.
Αυτό που στην ουσία γίνεται στη χώρα τα τελευταία χρόνια, είναι να επιβάλλονται όλο και υψηλότεροι φόροι, χωρίς να συνεκτιμάται ο αντίκτυπος στην οικονομική δραστηριότητα, αλλά και χωρίς να αλλάζει τίποτα σε έναν δυσλειτουργικό και αναποτελεσματικό μηχανισμό φορολογικής διοίκησης.
Σήμερα, η Ελλάδα, παρά τις αλλαγές που υποτίθεται ότι εφαρμόστηκαν στο πλαίσιο των μνημονίων, εξακολουθεί να υστερεί σε όλες τις κατατάξεις, ως προς τη φιλικότητα προς τις επιχειρήσεις. Εάν οι συνθήκες άσκησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν βελτιωθούν, με άμεσες και γενναίες παρεμβάσεις από την πλευρά της Πολιτείας, οι συνέπειες για την οικονομία και την απασχόληση θα είναι ανεξέλεγκτες. Και ειδικά σε κλάδους όπως αυτός της κοσμηματοποιίας που έχει πληγεί όσο λίγοι στην εποχή της κρίσης, καθώς τα προϊόντα του δεν αποτελεί είδη βασικής επιβίωσης.
Θα πρέπει επομένως να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος στη χώρα, να εξασφαλιστεί ένα σταθερό και ευνοϊκό φορολογικό πλαίσιο, και να δημιουργηθούν συνθήκες πραγματικού ανταγωνισμού στην αγορά. Δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια για χαμένους πόρους και ευκαιρίες.

Ο εκδότης
Τάσος Σπανούδης